شب مزخرفی داشتم کابوس تمام ترس های زندگیم رو دیدم! این ذهن تب دار لامصب حتی یه دونه شونم جا نذاشته بود .
بدترینش این بود که با ذوق نشسته بودم سر یه کلاس.احساس میکردم که روز اول دانشگاست! یه نگاه که مینداختم قیافه ی بچه ها برام آشنا بود!یه لحظه شک کردم ولی ازونجایی که تو کلاس پسر هم داشتیم با خودم گفتم دانشگاهه! ایول ! قبول شدم! اما.اما یهو در باز شد و معلم شیمی مون آقای "ن" اومد و شروع کرد به درس دادن . خدای من من هنوز پشت کنکورم.این چندمین باریه که یکی داره این مبحث رو بهم درس میده ؟! نمیدونم! حسابش از دستم در رفته!
همیشه وقتی شب ها کابوس میدیدم یهو بیدار میشدم و تپش قلب می گرفتم و دیگه خوابم نمی برد!
ولی الان میترسم! از این همه عادی شدن می ترسم! نمیدونم تاثیر قرص هامه یا اینکه سِر شدم . متاسفانه با آرامش به خوابم ادامه میدادم و کابوس پشت کابوس میدیدم!
وقتی بیدار شدم اولین کاری که کردم این بود وضو گرفتم و نماز قضای صبحم رو خوندم!دلم آروم نشد و دو رکعت نماز حاجت هم خوندم. نمی دونم چند تا نماز رو جیم زده بودم! حسابش از دستم در رفته! هیوا! آخرین باری که نماز خوندی کی بود؟! نمیدونم!
انقدری حوصله نداشتم که صبحانه بخورم. یه چای واسه خودم ریختم و با یه خرما خوردم! گرسنم هم نیست! نمی دونم چرا تازگی ها وقتی ناراحتم بر خلاف گذشته میل به غذا ندارم! خداروشکر این یه موردش به کارم میاد!
خسته شدم! از خسته بودن خسته شدم! از ناراحت بودن خسته شدم.
خدای مهربون هیوا ! توکل می کنم به خودت! این ذهن تب دارم رو آروم کن!یه دری به روم باز کن! آمین.
درباره این سایت